İnsan vücudundaki her hücrede genler bulunmaktadır. Normal bir insan vücudundaki her hücrede 46 kromozom bulunur. Bu 46 kromozomun 23'ü anneden, 23'ü babadan gelmektedir. Down Sendromu, normal bir insanın vücudunda olması gereken 46 kromozom yerine, bireyin 47 kromozoma sahip olarak dünyaya gelmesidir. Down Sendromu, genetiksel bir durum olarak bilinir.

Down Sendromuna neden olan en önemli etken, anne adaylarının hamilelik yaşıdır. Anne adaylarının genç yaşta hamile kalması bu riski azaltır. 30 yaş altındaki hamileliklerde, Down Sendromu ortaya çıkma olasılığı 1000'de birden daha düşüktür. Ancak, 35 yaşın üstündeki hamileliklerde bu oran ortalama olarak 30 gebelikte 1'dir. Kadınların ileri yaşlarda kromozom ayrılmaları daha düzensizdir. Bu nedenle, annenin hamilelik yaşı bebeğin genetiksel oluşumu için fazlasıyla önemlidir. Anne karnındaki bireyin fazladan sahip olduğu bir kromozom, hayatını olumsuz yönde etkiler. Böyle bir rahatsızlığa sahip olan anne karnındaki bebek genellikle gelişimini tamamlayamaz ve hayatını kaybeder. Eğer ki gelişimini tamamlayıp dünyaya gelirse, Down Sendromlu doğmuş olur.

Down Sendromlu çocukların zekâ seviyeleri genellikle düşüktür ve gelişimleri yavaştır. Ölüm oranı yüksektir çünkü kalp problemleri ve solunum hastalıkları sıkça görülür. 20'li yaşlara ulaşmaları oldukça zordur, ancak iyi bakıldıklarında bu yaşlara ulaşabilirler. Bu insanların sosyal yaşamları da zordur ve diğer insanlarla olan iletişimleri zayıftır. Down Sendromlu bireyler zararsızdır ve iyi bir eğitimle topluma kazandırılabilirler, normal bir hayat sürdürebilirler. Bunun için fizik tedavi, dil terapisi ve özel eğitim almaları gerekmektedir.

Down Sendromlu bireyler, uygun eğitim ve destekle bağımsız yaşam becerileri kazanabilirler. Fizik tedavi, dil terapisi ve özel eğitim, onların potansiyelini en üst düzeye çıkarmak için kritik öneme sahiptir. Bu bireyler, doğru eğitim programları ve destek hizmetleri ile sosyal hayata uyum sağlayabilirler. Ailelerin ve eğitmenlerin, Down Sendromlu bireylerin gelişimini teşvik edici ve destekleyici bir yaklaşım benimsemeleri gerekmektedir.