Down sendromu, yapısal ve fonksiyonel farklılıklarla karakterize edilen bir kromozom anomalisidir. Gebelik sırasında veya doğum anında tanımlanabilen bu genetik durum, her 800-1000 doğumdan birinde rastlanmaktadır. Down sendromu olan bireyler, diğer insanlara kıyasla daha yavaş gelişirler ve büyürler. Kilo ve boy açısından farklılık gösterirler ve problem çözme ile karar verme süreçlerinde genellikle zorluk yaşarlar. Zeka seviyeleri ise genellikle normalden düşüktür.

İnsan vücudunda normalde 46 kromozom bulunurken, Down sendromlu bireylerde bu sayı 47'dir. Bunun nedeni, 21. kromozomun iki yerine üç adet bulunmasıdır. Down sendromu, tedavi edilmesi gereken bir hastalık değil, genetik bir farklılıktır. İnsan vücudunu oluşturan kromozomların 23 tanesi anneden, 23 tanesi babadan gelir. Ancak Down sendromunda 21. kromozomun üç adet olması nedeniyle toplam kromozom sayısı 47 olmaktadır.

Down sendromlu bireyler, iyi bir eğitim ve destekle hayatlarını sürdürebilirler. Eğitim ve rehabilitasyon programları, bu bireylerin sosyal, duygusal ve zihinsel becerilerini geliştirmelerine yardımcı olabilir. Böylece, bağımsız yaşam sürdürebilme potansiyelleri artar.

Down sendromu, genellikle rastlantısal bir şekilde meydana gelir ve çoğu durumda kalıtsal değildir. Ancak, nadir durumlarda, translokasyon tipi Down sendromu kalıtsal olabilir. Bu durumda, ebeveynlerden biri taşıyıcı olabilir ve bu durum çocuklarına aktarılabilir.

Down sendromu, bireylerin yaşam kalitelerini etkileyen genetik bir durumdur. Ancak, uygun eğitim ve destekle bu bireyler bağımsız ve tatmin edici bir yaşam sürdürebilirler. Down sendromunun anlaşılması ve bu bireylere yönelik toplumsal farkındalığın artırılması, onların topluma entegrasyonlarını kolaylaştıracaktır.